حرکات گردنی می تواند سفت یا نرم و یا مداوم باشد. گاهی ترمور خفیفی در سر همراه با دیستونی دیده می شود. این حرکات با ایستادن و راه رفتن از بین رفته و در خواب نیز از بین می رود. در تعداد زیادی از بیماران در ابتدای بیماری با قرار دادن دست روی گونه یا پشت سر روی یک صندلی سبب کاهش حرکات می شود، ولی به تدریج این اثرات کمتر می شود .
بیشترین عضلات درگیر استرنوکلیدوماستوئید و لواتوراسکاپولاوتراپزیوس می باشد، ولی در EMG درگیری عضلات دیگری در اطراف گردن مشاهده می شود. در 15 درصد بیماران، دیستونی به اعضای دیگر هم می رسد و ممکن است همراه با تورتیکولی دیس تونی دست، مشاهده اروماندیبولر و یا بلفارواسپاسم شود.
در بسیاری از این بیماران قبلاز استقرار بیماری متاسفانه تشخیصهای غلطی گذاشته می شود همچون هیستری، ولی امروزه همه نورولوژیستها و روان پزشکان هم عقیده هستند که این بیماری ناشی از اختلال کارکرد گانگلیونهای قاعده ای می باشد.
در ابتدای بیماری گاهی بعضی از بیماران از درد و سفتی در عضلات گردن شاکی هستند و پس از مدتها در معاینه متوجه هیپر تروفی یکطرفه در عضلات گردن به ویژه در استرنوکلیدوماستوئید می شویم. این عضلات هیپرتروفیه در لمس منقبض می باشند.
اینجانب در طول چند سال طبابت تجربه پیگیری حداقل 35 مورد بیماری را داشته ام که تحت درمان می باشند.
درمان
این بیماری به درمان با لودوپا و سایر داروهای ضد پارکینسون و داروهای سداتیو پاسخی نمی دهد. در 10 تا 20 درصد موارد در چند سال اول بیماری ممکن است حرکات خود بخود از بین برود، ولی همیشه پس از مدتی دوباره ظاهر می شود.
تزریق دوره ای ( هر سه یا چهار ماه ) مقادیر کمی از سم بوتولینیوم، مستقیماً به چند محل از داخل عضله، موثرترین درمان این بیماری می باشد. در بازار ایران این دارو به صورت اسم تجاری Dysport وجود دارد که ویالهای 500 واحدی می باشد و پس از رقیق شدن با نرمال سالین بین 120 تا 240 واحد در عضلات مختلف تزریق می شود. پیدا کردن محل تزریق بالمس و EMGممکن است. بهتر است عضلات منقبض شده را به دقت لمس کرده و با لمس متوجه محل انقباض شده تا در این محل تزریق صورت گیرد. در غیر اینصورت با دقت در EMG، محلهایی که انقباض بیشتری دارند را می توان جهت تزریق شناسایی کرد.
ممکن است در روز های اول پس از تزریق عوارضی مثل دو بینی، دیس فاژی، دیس فونی، فلج صورت، ضعف عضلات گردنی و عضلات دیگر ظاهر شود. این عوارض معمولاً خفیف و گذرا می باشند و پس از مدتی از بین می روند. اثر درمانی دارو از هفته دوم ظاهر و تا 4 ماه و حتی گاهی بیشتر باقی می ماند. این درمان در 10 درصد بیماران موثر نمی باشد و در 5 تا 10 درصد آنان سالها پس از تزریق دارو موثر نخواهد بود که احتمالاً ناشی از تشکیل آنتی بادیهای خنثی کننده نسبت به دارو می باشد
منبع:
http://pezeshkanemrooz.com
روش صحيح نشستن